ATELIER DEVKA
“Medea with Golden Fleece” /Batumi, Georgia/
“Prometheus” /Borjomi, Georgia/
2020 - Photo. Art Gallery, Antwerp, Belgium
2019 - Museum Ton Schulten, Ootmarsum NL. Expositie
2019 - Gallery Ton Schulten, Ootmarsum NL. Expositie
2019 - Svenson art Gallerie Zomer expo, Zeedijk - Knokke
2019 - Expositie De Oude Pastorie Kapelle – op - den – Bos
2019 - Expositie “Art Meets Nature” Plantentuin Meise.
2018 - Brussels, Flemish Parliament, Sculpture Exhibition
2017 - Art Meets History; “Abdij Grimbergen”
2016 - Galerie Oocker, AV Heusden, (Nl)
2016 - Art Meets History, Grimbrtgen
2016 - Swenseon Art, Knokke-Heist
2015 - Art Meets History, Grimbergen
2014 - Expotempo, Art gallery, Knokke-Heist
2013 - Galerie Christine Colon, Liege
2012 - Molensloot Gallery (Group Exhibition)
2011 - Galerie Oocker, AV Heusden (NL)
2011 - Galerie Evasion, - Waremme ( Belgium)
2011 - Galerie St Remy - Liége
2010 - Molensloot Gallery (Group exhibition)
2010 - “La Maison de l’eau” (Centre de dèveloppement
Culturel) Allégre-les-Fumades, France
2010 - Molensloot Gallery, Antwerp
2009 - Lineart , Gent
2009 - Exelmans Gallery
2008 - Molensloot Gallery
Antwerp /Personal Exhibition/
2008 - Cultural Center of Flagey, Brussels
2008 - Lineart , Gent
2008 - Portrait of Georgian
scientist Shalva Nutsubidze
2007 - Monument “Prometheus”
Borjomi, Georgia
2007 - Monument “ Medea with Golden Fleece”
Batumi, Georgia
2006 - Akcent Gallery, Brussels
2006 - Art & Antiques Fair , Antwerp
2006 - Molensloot Gallery, Antwerp
2006 - Bushalte Gallery, Culemborg, the Netherlands
2006 - NIKH Gallery, Tilburg, the Netherlands
2006 - Lynda Beck Gallery , Antwerp
2006 - Panta Rhei Gallery, the Netherlands
2005 - Art - Event in Ahoy, Rotterdam
2005 - Espace Grenat, Brussels
2004 - Espace Grenat, Brussels
2003 - Lineart , Gent
2003 - House Molensloot Antwerp
2003 - ART Fair, The Nederlands Congres Center
2003 - House Molensloot Antwerp
2002 - House Molensloot, Antwerp
2002 - Molensloot Gallery, Antwerp
2002 - Kunst Rai, Art Amsterdam
2002 - Woussen’s Gallery, Damme
2001 - Lineart , Gent
2001 - CKO Gallery, Oostende, Belgium
1998 - Lineart , Gent
1997 - Molensloot Gallery, Antwerp
1997 - Campo & Campo Gallery, Antwerp
1997 - Racines & L’oeil
1996 - Gallery 3K , Antwerp
1996 - Aviation Museum in Cinquantenaire, Brussels
1993 - Copenhagen, private collection
1992 - Cultural Center, Doel, Belgium
1989 - Academy of Fine Arts
Group Exhibition, Prague, Czech Republic
"David Khmaladze studeerde aan de kunstacademie in Tbilisi, de hoofdstad van zijn vaderland Georgië. Hij vervolmaakte zich aan de academie van Praag en werkte vervolgens, ook als restaurateur, in diverse Europese landen. Sinds 1990 woont en werkt hij in België. Hij nam deel aan een indrukwekkend aantal exposities in binnen- en buitenland; zijn werk kent een toenemend succes bij verzamelaars.
De kunstenaar, laat mij u dit meteen vertellen, is geen “specialist” die zich beperkt tot een deelgebied van zijn vak. Hij realiseerde een gigantisch beeld van Medea met het Gulden Vlies in Batumi aan de Zwarte Zee en een indrukwekkende Prometheus die te bewonderen valt in Tbilisi.
Hij is iemand die niet uitsluitend werkt vanuit een subjectieve ontroering, maar die ook bereid is – en in staat! – om een collectieve voorstelling, een traditie, vorm te geven. Dat getuigt van inlevingsvermogen en – zijn monumentale beelden bewijzen het – een groot, groot vakmanschap.
Als kunst bij ons niet conceptueel is, is ze “de allerindividueelste expressie van een allerindividueelste emotie”, zoals de dichter Willem Kloos het omstreeks 1880 noemde. En dat maakt haar, eigenlijk, vaak, tot een ietwat kleinzielige aangelegenheid. Terwijl de grootheid van de Europese kunsttraditie er juist altijd in heeft bestaan het individuele en het collectieve te verzoenen. In het verleden waren kunstenaars individuen die op hun hoogstpersoonlijke manier de bekommernissen van velen gestalte gaven op een zodanige manier dat die velen zich erin herkenden.
In West-Europa heeft de kunst, heeft véél kunst, deze spanning, dit samenspel tussen het hier en nu van de kunstenaar en de (relatieve) tijdloosheid van de traditie, verloren.
De werken die wij vanavond om ons heen zien, zijn van een andere soort. David Khmaladze richt zich hier niet tot de beschouwer van beelden die iets vertellen over geschiedenis en traditie, maar tot de individuele liefhebber. Tot ons, dus.
Het gaat om “kleine”, intimistische beelden. Ze hebben iets van het raffinement van albast en de warmte van ivoor. We willen ze aanraken (maar dat mag alleen als u er een koopt).
Khmaladze vermengt albastpoeder met een kunststof die bestaat uit twee componenten. Daarmee giet hij in een mal zijn beelden. Zulks geeft meer mogelijkheden dan de bewerking van gewone steen. Na het gieten laat het werkstuk zich als steen behandelen en afwerken. Van de beelden die u hier vanavond ziet, bestaan tot zeven genummerde exemplaren, doch ze zijn stuk voor stuk afgewerkt.
David Khmaladze heeft, dat moet u gezien hebben, een duidelijke, herkenbare stijl, gedragen door een gedegen, academische opleiding, een diepgaande kennis van de traditie (van de Oudheid tot nu, zou ik durven zeggen), maar ook door een persoonlijke, subjectieve (jawel) kijk op de werkelijkheid en het leven, op de vormen waarmee men daarover iets kan zeggen. Objectieve realiteit en subjectieve vervorming.
Eén uitgesproken stijl, zei ik, herkenbaar en bovendien toegankelijk. Toegankelijkheid wordt vaak geassocieerd met oppervlakkigheid, met commercialiteit.
Maar sta mij een boutade toe.
Kitsch mag dan toegankelijk zijn (anders zou hij niet werken), maar het cultiveren van de ontoegankelijkheid omwille van de ontoegankelijkheid, is ook een soort kitsch, want onoprecht. Echte kunst heeft niets te verbergen; echte kunst schept duidelijkheid. En dat doet het werk van onze vriend.
Stijl.
Maar David Khmaladaze is niet iemand die vervalt in een maniertje, zoals bijvoorbeeld sommige epigonen van een José Vermeersch, die grappige keramiekmannetjes produceren.
Khmaladze heeft, als ik mij zo mag uitdrukken, een methode, een benaderingswijze ontwikkeld, een blik op de werkelijkheid en op het medium waarmee hij werkt. Die stelt hem in staat om heel verschillende démarches te ondernemen.
In mensentaal: de kunstenaar kan alles aanpakken.
Wanneer we zijn werk bekijken, zelfs al is het voor de eerste keer, dan zien we, alle stilistische eenheid ten spijt, heel verschillende dingen.
Khmaladze is een echte beeldenmaker: zijn werken (ook de kleine) zijn “monumentaal” – ze hebben een grote présence, in de drie dimensies, zoals de prachtige Man in Thoughts, die ikzelf niet alleen van ernst, maar ook van een pakkende droefheid vindt getuigen.
Voor mij is hij eerder een hedendaagse pleurant, een man in rouw. Maar dat is een kwestie van persoonlijk aanvoelen en heeft niet echt veel belang.
Niet veel belang?
Wat ik vind heeft niet veel belang, in die zin dat u allicht iets anders vindt. Wat wél belang heeft, groot belang zelfs, is dat het werk van David Khmaladze bij de toeschouwer emoties opwekt en uitnodigt tot een interpretatie, tot het zoeken van betekenis. En dat is een van de voornaamste “symptomen” van kunst. Van goede kunst.
Terug nu naar wat Khmaladze allemaal doet. Hij maakt, behalve vrijstaande beelden, die vragen om ruimte, ook “vlakke” werken die men voor een achtergrond kan/moet plaatsen. Hier gaat de kunstenaar op een totaal andere manier om met contouren en verhoudingen, met de magie van realiteit en artistieke stilering.
De derde dimensie, diepte, is er nog, maar krijgt een “ondersteunende” functie. Khmaladze waagt zich, in zekere zin, op het terrein van de “halfverheven” beeldhouwkunst, zoals dat heet, een medium dat bepaalde beperkingen oplegt, en daarom misschien nog meer “meesterschap” vereist om tot eenzelfde graad van expressie te komen.
David Khmaladze maakt beelden die eenvoud en gevoel uitstralen, zoals dat van kinderen op de rug van een koe – Having Fun - of speelse, vertederde vrouwelijke naakten. Sommige van deze werken bieden stof tot reflectie: er is de liggende engel met borsten, die dus een vrouw is.
De kunstenaar waagt zich ook aan archetypische vormen uit de natuur, zoals zijn Rhinoceros en zijn Stier. Een stier is, na Picasso, een heikel onderwerp. En toch komt Khmaladze ermee weg.
De beeldhouwer creëert tenslotte ook werk – ik had het al over de Denkende Man – dat in materie iets uitdrukt dat men “vergeestelijking” kan noemen. Een trachten, een streven, naar iets hogers, iets immaterieels, iets hemels, zo u wil. Kijk maar naar dit prachtige naakt, met de schitterende plooienval van het afgeworpen kleed. Men denkt onwillekeurig aan de renaissance, aan Cellini. Of dit prachtige liefdespaar.
Il faut le faire.
Khmaladze botst daarbij op een paradox – een grens waar geen kunstenaar over kan. Die paradox bestaat erin dat de kunstenaar veroordeeld is verlangen en de suggestie van hetgeen waarnaar wordt verlangd gestalte te geven doormiddel van een menselijke figuur, die zelf bij de toeschouwer verlangen opwekt.
Denkt u daar mee eens over na, ik ben er zelf nogal tevreden over.
Wat ik wil zeggen, is dit: de folder van de Nederlandse galerie Nikè zegt dat wij in de toekomst nog veel van David Khalamaze zullen horen – Khalamaze die uiteindelijk nog “jong” is. Lees: hij zal uitgroeien tot een belangrijk, wie weet zelfs “groot” kunstenaar.
En dat zal ook wel zo zijn.
Maar wie thans al tegen de zojuist genoemde paradox opbotst, tegen die grens van wat de kunst kan bereiken, gééft nu al volop blijk van een buitengewoon talent, van een grote artistieke intelligentie en van een indrukwekkende kunde."
Jan Lampo
"David Khmaladze voit le monde à sa façon.Il observe les contradictions entre les objets et les gens: trés doux mais aussi bruts, trés délicats mais souvent complexes dans leur tridimensionnalité.
Nous pouvons aborder cette oeuvre comme étant magnifiques ou laides, remplies de bonheur ou de tristesse.
Dans la réalisation matérielle, il exprime la nature comme il la ressent, dans sa pérénité et sa profondeur. Plus il aborde cette pérénité et cette profondeur, plus il en découvre les propres mystéres.
Cette procédure de communication est indescrptible, elle est comme un cercle, sans début ni fin. Il est constamment simulé par ce sentiment et continue à faire des recherches pour concrétiser avec de nouvelles formes et matiéres son inspiration."
Désiré Roegest
Copyright © Alle rechten voorbehouden
